ananas kaç paya abi?

Corol Beach

Daha önce adada plajların ne kadar güzel olduğundan, vay efendim billur gibi okyanus olduğundan bahsetmiştim. Bunu her platformda dile getiriyorum, kaldı ki başka da pek bişi yok zatenJ geniş geniş yollar tertemiz, adamlar bilinçli, bizim gibi kıro değiller… öyle bir mantık yok yani bunu sorsan garipser adam “yere bişi atmak mı?” “sen evinde yere mi atıyosun?” der ilkokul öğretmenimiz gibi…  öyle bizim gibi arabada giderken bir eli dışarı çıkarıp çaktırmadan elindekini yere bırakmak yok buralarda. He tabi başka başka yerlerden görmemişler gelip de yere pisliklerini bırakıyor olabilir, bu onların ayıbı, çöpçüler de onlar yüzünden var işte. Onlar böyle 40 yılda bir biri yere bişi atmışsa onu toplayayım diye varlar. Onun dışında yerdeki yaprakları, otları topluyorlar. Ama görseniz çok sevimli insanlar. Çöpçüler bile gülümsüyor sana, günaydın diyor, gözünün içine bakıyor. Hallerinden memnunlar, belli… Genel olarak ada halkı saygılı. Yani nerde görse (tanıdık-tanımadık fark etmez) gülümser, iyi günler diler, başıyla selamlar. Bende de bazen göz göze gelmeme gibi bir huy var. İstanbul’da paranoyak gibi yaşadığım için, “beni mi takip ediyor o adam?”, “deli mi bu?”, “saldırır mı?”, “36 yerimden bıçaklar mı?”, “aman kuytuya gitmeyeyim, bol ışıklı yoldan gideyim”, “çantamı mı kapacak yoksa?” vs vs… bu gibi düşüncelerle bilerek bakmıyorum insanların gözlerinin içine hani ne bileyim beni tanımasın, görmesin, yanlış anlar, bir mesaj çıkarır, peşime takılır vs diye… Bakmayayım daha iyi derim. O zaman da ben kendimi kötü hissediyorum yanlarından geçerken. Çok güler yüzlü insanlar…

yazmama gerek yok herhalde, ananas:)

Özellikle annelerimiz hep en kötüsünü düşünürler ya bazen, hani ararlarsa ve siz duymamışsanız “Allaaah başına bişi geldi, banyoda düştü mü, araba mı çarptı, tecavüze mi uğradı, öldü mü…” tövbe tövbeee yau bi huzur ver derler adamaJ şimdi bizim annelerimiz de öyle işte, benimki geçen gün şöyle bir cümleyle geldi: “duydum ben orda bir çete varmış, seri katil, hırsız Allah ne verdiyse. Aman annem dikkatli olun” ya anne yapma etme gözünü seveyim, ne çetesi, emin ol İstanbul’dan daha güvenli, en azından burada polisler bizim yanımızda, bizi koruyor kolluyor. “Anne ben yürüyüşe gidiyorum şimdi” diyorum, “aman annem ben korkuyorum yollar ıssız orda, kuytuya gitme”… yau anne abarttın ama şuanda… Kayınvalidemde de de şey var her konuşmada: “orda domates var mı? Zeytin var mı? Ekmek bulabiliyor musunuz?” Haydaaa.. e sayfiye yeri, yokluktayız falan dediysek o kadar da değil canımJ evet mesela mantı yok, iskender yok,  bir Yenipazar pidesi yok, ben bunlardan bahsediyorumJ babamda da devamlı domuz eti yiyebilirim tedirginliği var: çaktırmadan bişiler sormak istiyor ama kendini belli ediyor. “orda böyle et reyonlarında domuz etleri ayrı mı duruyor?”, “Üzerinde yazıyor mu domuz diye?” ahahahha… kayınpederimden de hesap kitap işleri sorulur: “ananas kaç para orda? Kıyma ne kadar mesela?” fiyatları öğrenince de hemen kıyaslayıp “e burayla aynı”, “aa çok pahalı bizi pazarlarda şu kadar” vs diye yorumlar olmazsa olmaz… Bir de hep bi ticaret kafası, “e burdan zeytinyağı gönderelim siz satın orda…” J seviyorum sizi yauu...