Kara günler

Ailemizin üzerinde karabasan gibi dolaşan kara bulutlardan biraz müsaade istiyorum. Bir anda yüklenmeyin ne olur, kaldırmıyor bünyem... Aklım zaten orda, şimdi ruhum da orda adeta... En azından burda değil, onu biliyorum. Arada bir yerlerde...

Dayım çok şükür her geçen gün iyiye gidiyor. Halen hastanede tabii ki ama doktorlar gidişatının iyi olduğunu, 6 ay kadar bir tedavi ile kalıcı bir hasar olmayacağını belirtiyorlar. Çok şükür...

Anneannem nefes darlığı nedeni ile hastaneye yatmış bu sefer. Ara ara anneannemde bu oluyor, bu sefer kalp ritminde de sıkıntı olmuş sanırım, doktor yoğun bakıma almış. Durumu düne göre daha iyiymiş, yarın çıkaracakmış inşallah.

Dedem, annem ve dayımın iki küçük oğlu virüs kapmışlar, kusma ve ateş ile mücadele ediyorlar. Dedem düne göre daha iyiymiş, annem serum yemiş dün, durumu aynıymış. Çocuklar okula gitmiyormuş. 

Teyzem nereye koşturacağını şaşırmış. Anneannem yoğun bakımda zaten yanına kimseyi almıyorlarmış. Annemin ve küçük kuzenlerimin başında Yusuf abi varmış. Dayımın yanında akşamları eşi, gündüzleri büyük oğulları kalıyormuş. Teyzem de dedeme bakıyormuş. Aksi gibi anneannemin kadını da virüs kapmış ve serum yemiş. 

Allah'ım bu kara günlerden bir an önce kurtar bizi. Ailemizi aydınlık günlere kavuştur...