Hayatımız bambaşka bir yola girmek üzereydi. İyi mi kötü mü hiç bilmeden, biraz akışına bırakarak, biraz kaderci davranarak, büyük bir miktar da cesaret toplayarak geldik el topraklarına.
Üç sene nasıl geçti ben de anlamış değilim... İlk sene kendimizle, yeni hayatımıza alışmaya çalışarak, ikinci sene hamilelik sendromlarıyla, üçüncü sene Duru ile geçti gitti...
O kadar plansız yaşıyoruz ki şuanda, seneye nerede, nasıl, hangi şartlarda olacağız hiç bir planımız yok. Hoş ne kadar plan yaparsan yap, yarın ne olacağımız da belli değil de işte... Çok sevdiğim bir söz var: "insanlar plan yaparmış, Tanrı onlara gülermiş" diye...
Allah sağlık versin, ağzımızın tadını bozmasın yeter. Yer, mekan, hava, su hiç önemli değil... Sevdiklerimizin varlığını bilmek bize yeter!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder