Dünkü yazımdan sonra giydirdim Duru'ya ayakkabılarını, çıkardım dışarı 'babanı karşılayalım' diye. Dışarıda olmayı seviyor, o da haklı, ne yapsın dört duvar arasında... Oyuncaklar, kitaplar bir yere kadar...
Neyse ayakkabıları giyince bir titreme geldi tabi başta ama hem dedesi hem babaannesi alkış kıyamet 'ayyy ne güzel oldu benim kızım'lar falan derken çıktık dışarı. İlk başta yürürken ayaklarına bakıyordu devamlı, sonradan alıştı. Ayağındaki kedileri görmek için hızlı hızlı adım atıyordu:)
İlk pabuçları morhercare'den büyük teyzesi tarafından alınmış oldu. Kendisine sevgilerimizi gönderiyoruz:)
Havalar güzelleşti, yağmurlar dindi, soğuklar azaldı. Bundan sonra ben bu kızı evin içinde tutamam, aha bunu da buraya yazıyorum. Kayınvalidemler burada diye maçı idare ediyoruz ama onlar gidince tabana kuvvet, gez babam gez... Hakkımızda hayırlısı diyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder